ساعات طوفان، وقت جزر و مد رسیده / نبضم چه محکم میزند تا صد رسیده

آیا قبولم میکند یا نه؟ ولی نه / اصلا چرا این فکرهای بد رسیده

اینجا تمام مهربانی مال آقاست / اینجا مگر بر سینه دست رد رسیده

سوت قطار آمد،کسی در پشت در گفت / ای جانمی جان اول مشهد رسیده

از کوچه قلبم تا حرم یکباره پر زد / رد پرم تا پرچم گنبد رسیده

طوفان عشقت شست و شو داده دلم را / چشم رئوفت آبرو داده دلم را

آنانکه عاشقند به دنبال دلبرند / هر جا که می روند تعلق نمی برند

از آنچه که وبال ببینند خالی اند / عشاق روزگار سبکبال می پرند

پرواز می کنند به هر جا که جلوه ای است / گاهی ملائکند و گاهی کبوترند

دل را به دست هرکس و ناکس نمی دهند / دل داده قدیمی آل پیمبرند

آنان که عاشق علی و فاطمه شدند / مدیون خانواده موسی بن جعفرند

ما عاشقیم شیعه زهرا و حیدریم / ما شیعیان کشور موسی بن جعفریم

آدم بدون مهر تو انسان نمی شود / سلمان بدون عشق مسلمان نمی شود

آن گردنی که تیغ تو را بوسه می زند / سوگند می خوریم پشیمان نمی شود

وقتی کبوتران حریمت، گرسنه اند / گندم برای سفره ما، نان نمی شود

باید هزار قرن، حکومت کنی مرا / سلطان چند روزه، که سلطان نمی شود

تو خوب جایی آمده ای سروری کنی / هر رعیتی که رعیت ایران نمی شود