به تنم دیگه جونی ندارم،تو که نمی دونی کجا رفتم
تو رگام دیگه خونی ندارم،تو که نمی دونی کجا رفتم
من و عمه و چشمای خون بار
تو بیابونا کوچه و بازار
منه خسته و معجر پارم،تو که نمی دونی کجا رفتم
به تنم دیگه جونی ندارم،تو که نمی دونی کجا رفتم
تو رگام دیگه خونی ندارم،تو که نمی دونی کجا رفتم
می دونی چه قدر طعنه شنیدم
می دونی چه قدر خواب تو دیدم
می دونی که بی تو چی کشیدم،تو که نمی دونی کجا رفتم
دلم شده پر از شرر،بابا بیا منو ببر
تب و تاب یه قافله بودم،تو که نمی دونی کجا رفتم
با یه پای پر آبله بودم،تو که نمی دونی کجا رفتم
تو که دردسرام رو ندیدی
تو که هم سفرام رو ندیدی
سفری که با حرمله بودم،تو که نمی دونی کجا رفتم
می دونی قدم چرا خمیده
می دونی چرا موهام سفیده
می دونی که دخترت چی دیده،تو که نمی دونی کجا رفتم
دلم گرفته از سفر،بابا بیا منو ببر
مثل برگ های خشک و خزونم،تو که نمی دونی کجا رفتم
باسه عمه چه قدر نگرونم،تو که نمی دونی کجا رفتم
جای سلسله روی گلومه
دلم انقده تنگ عمومه
نمی خوام دیگه زنده بمونم،تو که نمی دونی کجا رفتم
می دونی که تازیونه خوردم
می دونی چه قدر دووم آوردم
می دونی من چند دفعه مردم،تو که نمی دونی کجا رفتم
منو گذاشتی بی خبر
بابا بیا منو ببر
به تنم دیگه جونی ندارم،تو که نمی دونی کجا رفتم
تو رگام دیگه خونی ندارم،تو که نمی دونی کجا رفتم
بابا بیا منو ببر
حسین