قصه شنیدم که دوش ، تشنه لبه گلفروش
برد گلی سبز پوش ، هدیه به بازار عشق

گل غم ناگفت داشت،چشم بخون خفته داشت
خاطر آشفته داشت،از غم سالار عشق

اشوه کنان ناز کرد،وا شدن آغاز کرد
خنده زد و آغاز کرد،دیده به دیدار عشق

آن گل نیلو سرشت،بر ورق سرنوشت
با خطی از خون نوشت، معنی ایثار عشق

این گل باغ خداست،از چمن کربلاست
آب گر او کجاست، سینه ی سردار عشق

غنچه ی خاموش من،یار کفن پوش من
زینب اغوش من،یار منو یار عشق

خیمه به کویم زدی، خند به رویم زدی
می به سبویم زدی،بسر بازار عشق