الا یا اهل العالم

قال عابس فی یوم العاشورا

فی عرض کرب بلا

حب الحسین اجنننی

به نام نامی سر بسمی تعالی سر

بلند مرتبه پبکر بلند بالا سر

فقط به تربت اعلات سجده خواهم کرد

که بنده تو نخواهد گذاشت هر جا سر

حب الحسین اجنننی

قسم به معنی لایمکن الفرار از عشق

که پر شدست دهان از حسین سر تا سر

زهیر گفت حسینا بخواه از ما جان

حبیب گفت حبیبا بگیر از ما سر

حب الحسین اجنننی

سپس به معرکه عابس، ” أجنّنی”گویان
درید پیرهن از شوق و زد به صحرا سر
دلم هوای حرم کرده است می‌دانی
دلم هوای دو رکعت نماز بالا سر

بنازم ام وهب را به پاره تن گفت

برو به معرکه با سر ولی میا با سر

خوشا به حال غلامش به ارزوش رسید

گذاشت لحظه اخر به پای مولا سر

دلم هوای حرم کرده است می دانی

 

دلم هوای دو رکعت نماز بالا سر