گفت زینب ای امیر ملک جان
ای خدا و نا خدای فلک جان
در دیار دلبری سلطان تویی
شهر خوبی را شه خوبان تویی
در سپهر مهر خورشیدی حسین
طالعت عیوق و ناهیدی حسین
مهربان مهرا گرفتار تو ام
همچو مه محتاج انوار تو ام
اای ز بودت بود هست و بود ما
وی نبودت مایه نابود ما
مه بمیرد گر بمیری مهر من
صبر کن داری به دل گر مهر من
ای نشاط دل مرا دل خون مخواه
لیلی لیلا مرا مجنون مخواه
سینه نه بنگر به دشت اتشم
این نفس نه شعله هر دم می کشم
دیده را گریان جگر بریان مکن
بین اب و اتشم حیران مکن
سوی جمع دشمنان تنها مرو
جان زینب زاده زهرا مرو
