کبوتر من مپر ز لانه

مبر صفا را ز آشیانه

زجوجه هایت چرا بریدی

روی ز لانه چرا شبانه

مزن شرارم مبر شکیبم

تمام، دردم تویی طبیبم

میان دشمن ببین غریبم

مکن کناره ازین میانه

کتاب عشم ورق ورق شد

غروب گونه رخ شفق شد

چه شد که دست تو بی رمق شد

که موی زینب نکرده شانه