شب اول عزا خود صاحب عزا؛دَمِ در با قدِ خمِ
شب اول عزا پیراهنت اِی آقا؛زینت عرش اعظمِ
یه پیراهن پاره یه پراهن زخمی؛یه پیراهن خونی که جای سالمی نداره
پیراهن تو پرچم خداست؛پیراهن تو روضه ی منه
پیراهنت رو تا که می بیند؛فاطمه لطمه می زند
حسین وای،حسین وای،حسین وای،حسین وای
شب اول عزا همه سینه زن ها؛دعوت هستند برای نوکری
شب اول عزا به همه ی نوکر ها،کربلا میدهد مادری
همه دلها با هم همه زیر پرچم؛همه سر سفره اَش می شینند شب های محرم
فرقی نداره خوبه یا بده؛هرکسی که توی روضه آمده
دست رد به سینه اَش نمی زنند،حتی آنکه سینه نزده
حسین وای،حسین وای،حسین وای،حسین وای
شب اول عزا از غم کربلا؛دل زینب پرِ غمه
دیگر شد روضه خوان؛خودِ صاحب زمان شده خون قلب فاطمه
ای بی کفن آقا،پاره تن آقا؛غریبی و یاری نداری،دور از وطن آقا
زینب و غم دوری حسین؛زینب و غم بی برادری
زینب و روز هایی که بی حسین؛توی اسارت می شود سپری
پیراهنِ تو پرچم خداست؛پیراهن تو روضه ی منه
پیراهنت رو تا که می بیند؛فاطمه لطمه می زند
حسین وای،حسین وای،حسین وای،حسین وای
