چه بگویم که بود شان تو ای زاده ی عشق

که غمات پر خونت شده سجاده ی عشق

این که انگور شود می دو سه سالی بکشد

تو به شش ماه شدی ناب ترین باده ی عشق

علی اصغر نه علی اکبر سوم ز حسین

عشق معراج و تو کوتاه ترین جاده ی عشق

تو شش ماه کودک چو ماه و ستاره

یکی ماهوار و یکی ماهپاره

یکی کشته در بین دیوار و در شد

یکی را ز پیکار گلو گشته پاره

اگر خواهی از آن دو نام و نشانه

یکی محسنو اصغر شیرخواره

هنوز وقت نمازتت پر تو می افتد

به روی شانه زینب سر تو می افتد

بگیر چهره ولی عاقبت که میدانم

نگاه من به دو پلک تر تو می افتد

کمر خمیده این خانواده پا نشوی

که باز ساقه نیلوفر تو می افتد

بخواب سرفه برایت بد است میشکنی

ترک به هر طرف پیکر تو می افتد

حواس من به در خانه بود میگفتم

اگر که در شکند بر سر تو می افتد

شکسته شد در و از آن به بعد میبینم

هنوز خون به روی بستر تو می افتد

نبود باورم اما به چشم خود دیدم

که رد شعله روی معجر تو می افتد

فقط سفارش پیراهن است و زیر گلو

همین که چشم تو بر دختر تو می افتد

حسین را تو بقل می کنی و میخوانی

چقدر لطمه بر انگشتر تو می افتد

به زمین میخوریو میبینی درست

پیش سرت مادر تو می افتد