حیدر و دید و علی اکبر آفرید
علی علی علی مکرر آفرید
صبرِ ندیدنِ تو رو نداشت خدا
که قبلِ خلقتت پیمبر آفرید
پیش بابا که راه میری
واسه تو اسفند میاره
خنده های تو گریه ی
رقیه رو بند میاره
یل اومده
ببین شیر حنین به خیبر اومده
ابوالقاسم شده غضنفر اومده
یکی میگه فرار کن حیدر اومده
بگو اللهِ تو که اکبر اومده
از نبی و علی رجز خوندی فقط
یا اینکه پرداختی به تعریفِ خودت
دوباره زنده کردی روز غدیرو
اینجور عمل کردی به تکلیفِ خودت
علی تر از همه کسی
بسکه پیمبر نفسی
علی تر از این که بشی
تو به ولایت میرسی
شهزاده ای
یه بنده زاده ام تو مولا زاده ای
دَمِ اربابی و مسیحا زاده ای
همه خاک تو ان تو والا زاده ای
داری اصل و نسب که آقازاده ای
هرکسی جنگیده با تو مُرده دوبار
هم از نبی خورده هم از دست علی
هر کی صدای اذونت رو میشنوه
محوِ پیمبر میشه و مستِ علی
ای نوه ی شیر عرب
ای یلِ فاطمی نسب
برای مدح تو میخوام
تاریخو برگردم عقب
حیدر داره
به میدون میزنه یه غرش میکنه
این آقا خیبر و نوازش میکنه
دو انگشتِ تَرِ سرِ تیغِ علی
روی خاک سر هارو شمارش میکنه
