در غفلت خود ماندم و شعبان و رجب رفت
حال دل ما را تو خودت جور دگر کن
این چند سحرگاه که مانده است ز شعبان
ما را به سحرهای علی اهل سحر کن

به حرمت حلقی که از آن تیر گذر کرد
از خواندن پرونده ما نیز گذر کن
ترس من از این است نبینم رمضان را
ای مرگ ز ما چند شبی صرف نظر کن