تنزل البلاء یعنی

این که از حرم جاموندم

گیر این دل واموندم

عمر من گذشت و من هنوز اینجام

تحبس الدعا یعنی

گریمو ندیدی این بار

از گدا بریدی انگار

اما من فقط خود تو رو می‌خوام

حسین

کار تو بزرگی و  کار من که احسانه

اما از قدیم گفتن بخشش از بزرگانه

جانه جانه جانانی

تو قدیم الاحسانی

تنزل النقم یعنی

دوری از شما دشواره

بی حرم میشم آواره

خوشبحال زائرای شیش گوشه

بغض تو گلو یعنی

منتظر بمونی یکسال

روبه تو نیاره اقبال

توی قلبم از جدایی آتیشه

حسین 

روبه روی چشمامه

 خاطرات مشایه

کاشکی تا آخر عمرم

 با تو بودم همسایه

جانه جانه جانانی

تو قدیم الاحسانی

کربلامو هر دفعه 

از امام رضا می‌گیرم

راضی باز به این تقدیرم

راه کربلا رو روی خودم بستم

این شبا که دلگیرم

کاشکی تو مشهد بودم

کفتر رو گنبد بودم

یا امام رضا، می‌بینی دل خسته‌ام

حسین 

تو اگه بخوای میشه تا دوباره زائر شد

سال دیگه با اذنت اربعین مسافر شد

جانه جانه جانانی

تو قدیم الاحسانی