ای بهار عمر من

طراوت چمن

خزان نبینی ام

ای مرا ببخش اگر

نداده ام ثمر

که تو بچینی ام

به حال خود مرا رها نکن

مرا ز بی کران جدا نکن

به شبنم قنوتت ای سحر

تو بی نصیبم از دعا نکن

شاخه شاخه شکسته ام

اما به تو وابسته ام

طردم نکن جانا که من

از روزگارم خسته ام