امیرالمومنین علیه السّلام در خطبه ی صد و یکم نهج البلاغه در این باره می فرماید: "قیامت روزى است که خداوند همه اولین و آخرین را براى بررسى حساب و پاداش اعمال گرد مى آورد. همه متواضعانه ایستاده اند، عَرَق تا دهانشان را احاطه کرده و زمین در زیر پای آنان مى لرزد. نیکوحال ترین انسان در آن روز کسى است که براى ایستادن جاى پایى پیدا کند و براى خود محلّ وسیعى بیابد.
