وَ أَنَا الْقَلِيلُ الَّذِي كَثَّرْتَهُ وَ الْمُسْتَضْعَفُ الَّذِي نَصَرْتَهُ وَ أَنَا الطَّرِيدُ الَّذِي آوَيْتَهُ‏

و منم آن اندكى كه بسيارش نمودى و مغلوب و ناتوانى كه ياري اش كردى و گريخته و آواره‏ اى كه جايگاهش دادى

أَنَا يَا رَبِّ الَّذِي لَمْ أَسْتَحْيِكَ فِي الْخَلاَءِ وَ لَمْ أُرَاقِبْكَ فِي الْمَلَإِ أَنَا صَاحِبُ الدَّوَاهِي الْعُظْمَى‏

من اى خدا همان كسم كه نه در خلوت از تو شرم و حيا كردم و نه در جمعيت مراقب وظايفم بودم منم كه مصائب و حوادث بزرگ بر من روى آور است

أَنَا الَّذِي عَلَى سَيِّدِهِ اجْتَرَى أَنَا الَّذِي عَصَيْتُ جَبَّارَ السَّمَاءِ

منم آن بنده ‏اى كه بر مولاى خود جرأت و جسارت نموده منم آنكه خداى جبار آسمان را نافرمانى كرده

أَنَا الَّذِي أَعْطَيْتُ عَلَى مَعَاصِي الْجَلِيلِ الرُّشَا أَنَا الَّذِي حِينَ بُشِّرْتُ بِهَا خَرَجْتُ إِلَيْهَا أَسْعَى‏

من آن كسم كه بر معصيت هاى بزرگ رشوه داده من آن كسم كه هنگامى كه مژده گناهى به او دادند به سوى آن گناه شتابان می رفت

أَنَا الَّذِي أَمْهَلْتَنِي فَمَا ارْعَوَيْتُ وَ سَتَرْتَ عَلَيَّ فَمَا اسْتَحْيَيْتُ وَ عَمِلْتُ بِالْمَعَاصِي فَتَعَدَّيْتُ‏

منم آنكه مهلتم در عصيان براى توبه دادى و من از گناه باز نگشتم و بر من پرده پوشى كردى باز هم شرم و حيا نكردم و به معصيت پرداخته و از حد تجاوز كردم

وَ أَسْقَطْتَنِي مِنْ عَيْنِكَ فَمَا بَالَيْتُ ‏

و مرا از نظر انداختى باز هم باك نداشتم