وَ أَنَا الْقَلِیلُ الَّذِی کَثَّرْتَهُ وَ الْمُسْتَضْعَفُ الَّذِی نَصَرْتَهُ وَ أَنَا الطَّرِیدُ الَّذِی آوَیْتَهُ‏
و منم آن اندکى که بسیارش نمودى و مغلوب و ناتوانى که یاری اش کردى و گریخته و آواره‏ اى که جایگاهش دادى

أَنَا یَا رَبِّ الَّذِی لَمْ أَسْتَحْیِکَ فِی الْخَلاَءِ وَ لَمْ أُرَاقِبْکَ فِی الْمَلَإِ أَنَا صَاحِبُ الدَّوَاهِی الْعُظْمَى‏
من اى خدا همان کسم که نه در خلوت از تو شرم و حیا کردم و نه در جمعیت مراقب وظایفم بودم منم که مصائب و حوادث بزرگ بر من روى آور است

أَنَا الَّذِی عَلَى سَیِّدِهِ اجْتَرَى أَنَا الَّذِی عَصَیْتُ جَبَّارَ السَّمَاءِ
منم آن بنده ‏اى که بر مولاى خود جرأت و جسارت نموده منم آنکه خداى جبار آسمان را نافرمانى کرده

أَنَا الَّذِی أَعْطَیْتُ عَلَى مَعَاصِی الْجَلِیلِ الرُّشَا أَنَا الَّذِی حِینَ بُشِّرْتُ بِهَا خَرَجْتُ إِلَیْهَا أَسْعَى‏
من آن کسم که بر معصیت هاى بزرگ رشوه داده من آن کسم که هنگامى که مژده گناهى به او دادند به سوى آن گناه شتابان می رفت

أَنَا الَّذِی أَمْهَلْتَنِی فَمَا ارْعَوَیْتُ وَ سَتَرْتَ عَلَیَّ فَمَا اسْتَحْیَیْتُ وَ عَمِلْتُ بِالْمَعَاصِی فَتَعَدَّیْتُ‏
منم آنکه مهلتم در عصیان براى توبه دادى و من از گناه باز نگشتم و بر من پرده پوشى کردى باز هم شرم و حیا نکردم و به معصیت پرداخته و از حد تجاوز کردم

وَ أَسْقَطْتَنِی مِنْ عَیْنِکَ فَمَا بَالَیْتُ ‏
و مرا از نظر انداختى باز هم باک نداشتم