با کریمان فقط تعالی هست
راه پرواز ایده آلی هست
.
من گدای چهارده نورم
بر سرم سایه ی موالی هست
.
تا دمی که حسن حسن گویم
مطمئنا ره کمالی هست
.
برسانید زیر پای نگار
روی دوشم شکسته بالی هست
.
وقت لطف کریم سامراست
شاکرم این دو دستِ خالی هست
.
در میان سبوی مولایم
هر صفت از می جلالی هست
.
وقت الطاف بی کران آمد
پدر صاحب الزمان آمد
.
ذکر لب را ابامحمد کن
کوچه های غریب را رد کن
.
سامرا می رسی ، توسل کن
دل خود را بر این مقیّد کن
.
این حرم منزل ولی خداست
با وضو باش و رفت و آمد کن
.
بنشین در میان صحنِ حسن
عاشقانه نظر به گنبد کن
.
جامعه را بخوان به چشم ترت
یاد الطاف شاه مشهد کن
.
خوب که بی قرار یار شدی
قصد بوسه زدن به مرقد کن
.
امشب احوال خوش تری دارم
شور دیدار عسکری دارم
.
از ازل بوده ام گرفتارش
سائل لطف ناب و بسیارش
.
نه فقط سنگ دل از این دوری
کعبه ی حق شده است تب دارش
.
غیر زندان و خلوت و غربت
نیست آگاه ، کس ز اسرارش
.
مانده در جای جای آن زندان
نور آیات و صوت اذکارش
.
حرف تقوا و زهد او که شود
دشمنش هم شود طرفدارش
.
با نگاهش شدند آخر سر
شیرهای درنده بیمارش
.
دلم امشب اگر که آباد است
دل صاحبْ زمانمان شاد است
.
معتکف های کنج محرابیم
بی قراران روی مهتابیم
.
از غم دوری گل نرجس
سال ها خیره سوی سردابیم
.
عیدها می رسند اما ما
تا ظهور نگار بی تابیم
.
هر شب از داغ این غم اعظم
با دو چشم پُر اشک می خوابیم
.
ما رعایای در به در شده ایم
که به فکر وصال اربابیم
.
علت این فراق از سوی ماست
خودمان علتیم و اسبابیم
.
حقّ انوار صاحب امشب
برسان صاحب الزمان یا رب