مجموعه #فانوس
شب یازدهم
دعای ۱۶ #صحیفه_سجادیه
باصدای: #سید_مصطفی_الموسوی
یا اِلهی لَوْ بَکَیْتُ اِلَیْکَ حَتّی تَسْقُطَ اَشْفارُ عَیْنَیَ
خدای من اگر آنچنان بگریم که مژه های چشم هایم بریزد
وَانْتَحَبْتُ حَتّی یَنْقَطِعَ صَوْتی
و چنان صدایت بزنم که صدایم بریده شود
وَقُمْتُ لَکَ حَتّی تَتَنَشَّرَ قَدَمایَ
و چنان مقابلت بایستم که پاهایم ورم کند
وَرَکَعْتُ لَکَ حَتّی یَنْخَلِعَ صُلْبی
و آنچنان به رکوع بروم که کمرم خمیده بماند
وَسَجَدْتُ لَکَ حَتّی تَتَفَقَّأَ حَدَقَتایَ
و آنچنان سجده ات کنم که چشم هایم از حدقه خارج شود
وَ أَکلْتُ تُرَابَ الْأَرْضِ طُولَ عُمُرِی
و در همه عمرم خاک زمین خورم
وَشَرِبْتُ ماءَ الرَّمادِ اخِرَ دَهْری
و تا زنده‌ام آب آلوده به خاکستر بنوشم
وَذَکَرْتُکَ فی خِلالِ ذلِکَ حَتّی یَکِلَّ لِسانی
و درآن لحظات هم چنان ذکرت را بگویم تا زبانم از کار بماند
ثُمَّ لَمْ اَرْفَعْ طَرْفی اِلی افاقِ السَّماءِ اسْتِحْیاءً مِنْکَ
آنگاه از روی شرمساری چشم به آفاق آسمان باز نکنم
مَا اسْتَوْجَبْتُ بِذلِکَ مَحْوَ سَیِّئَةٍ واحِدَةٍ مِنْ سَیِّئاتی
با همه این ها شایستگی بخشش یکی از گناهانم را هم ندارم
