منم خاک پای زوارت، شرمنده ام حسین جان
زمین حیرون، آسمون گریون سراغتو می گیرن
ملائک جز مجلس ذکرت، جای دیگه نمی رن
خدا می دونه همه عالم، برای تو می میرن
آی
بازم اربعین کربلایی ها
پیاده میان از دل صحرا
به دلداری مادرت زهرا
آی
من و گریه ی بی صدا اینجا
داره عطر خون خدا اینجا
شدن روضه خون، انبیا اینجا
(غریب آقا، ای غریب آقا)

خدا روی لوحه ی عرشش، نام تو رو نوشته
شده مولا بیرق یادت، بال و پر فرشته
به چشمای گریه می خونیم، زیارت نامه ها رو
یه روز از دست تو می گیریم، رضایت نامه ها رو
چی می شه امضا کنی مولا، شهادت نامه ها رو
آي
برای دل این همه زائر
می خونه کسی، روضه ی جابر
به کرب و بلا می رسیم آخِر
آی
یکی می خونه روضه ی اصغر
میشه تازه داغ علی اکبر
امان از دل زینب مضطر
(غریب آقا، ای غریب آقا)

کجا برگردم بدون تو، ای سایه ی سر من
چرا جان بر لب نمی آید، در این غروب رفتن
به لبهای خشک تو سوگند، که تشنه ام به دیدار
همین که چشمان خود بستی، شده جهان من تار
مرا که کشته غم دوری، تو را خدا نگهدار
وای
الا قد خمیده خداحافظ
گلوی بریده خداحافظ
دل غصه دیده خداحافظ
وای
لب پاره پاره خداحافظ
دل پر شراره خداحفظ
تن پر ستاره خداحافظ
(خدا حافظ ای حسین من)

نرفته از یاد من هرگز، آن لحظه های آخر
چها گفتی با خدای خود، در آن دعای آخر
تو در زیر دست و پا ماندی، من بیقرار و حیران
همین که دشمن مرا میزد، همراه این یتیمان
دعا میکردم سرت از نی، مرا نبیند آن سان
وای
شب و انتظار سحر گشتن
ندارم دگر پای برگشتن
دوباره من و دربدر گشتن
وای
تو ای در بلا ساحل زینب
دعا کن برای دل زینب
که شد دوریت قاتل زینب
(خدا حافظ ای حسین من)

میثاق با شهدا | 24 شهریور | 1401

همه جا اسم توئه ورد لبام

منم خاک پای زوارت

نجف شهری تا به کربلاست

هر جا برم دلم پر میزنه به کربلا

روضه اصحاب سیدالشهدا (علیه السلام)