جانم به آن سری که به نی رفت و تن نداشت
در سر هوای کعبه و حاجی شدن نداشت
جانم حسین آنکه منیت در او نبود
آنگونه مست واله او شد که من نداشت
هم خانهی رباب برایش بهشت بود
هم ذره تعلل خاطر به زن نداشت
قال مولانا الرضا ورواه ابن شبیب
ان جدی الحسین ماا عطشان غریب
