سلطان این عالم تنها غریبونه، تو حجره افتاده روی لباش خونه
بمیرم این آقا امام رضامونه
داره تو این دمای آخر، به زیر لب میگه ای مادر
غم یکی دوتا نیست، دورش آشنا نیست
هیشکی جز جوادش
دور حضرت رضا نیست
از کوفه تا حجره آمد جگر سوخته، به یاد اون کوچه با چشم تر سوخته
به یاد اون مادر که پشت در سوخته
با داغ سینه و میخ در، به زیر لب میگه ای مادر
خسته و خزونی، با قد کمونی
مادری که پرپر شد، تو اول جوونی
روی زمین پیش روی جواد افتاد، شبیه زلفی که تو دست باد افتاد
یاد غم بزم ابن زیاد افتاد
رضا شده پریشون امشب، باروضه های عمه زینب
نور دیده زینب، قد خمیده زینب
همسفر با رأس عشق، سر بریده زینب
تو ناله آخر دلش کبوتر شد، باخوندن روضه لبش معطر شد
مهمون گودال به خون شناور شد
ای بی کفن حسین واویلا، خونین بدن حسین واویلا
ای ذبیح عطشان، ای قتیل عریان
ای برادر زینب ای
تشنه لب حسین جان
