پُر تب و تابه، دل بی قرارم

اگه تو بری زهرا جان کسی رو ندارم

گل چادره گل دارت

تب دستای تب دارت،آتیشم زده

نفست که خراب میشه

مثل شمعی که آب میشه، حال من بده

نه تو حرف میزنی

نه حسین نه حسن

چی شد اون خنده ها

آخه یه حرفی بزن

تو که پریشونی، دل خوشی کدومه

برای علی بعد از تو، همه چی تمومه

شب و ساکت و بیداری

معلومه درد داری، بین هر نفس

پُر اشک سکوت تو

پُر گریه قنوتِ تو، کنج این قفس

بیا امشب بزار

خودت و جای من

چه کنم فاطمه

آخه یه حرفی بزن

بار غمت افتاد، روی دوش زینب

داری میگی اون اسرار و، توی گوش زینب

شب آخر و حالا

بی امون میشه گریت با، دیدن حسین

با این اشکای خاموشت

میگیری توی آغوشت، پیرهن حسین

نفسات میگه این

دمه آخری حسین

شده وِرده لبت

غریب مادر حسین