پروانه در آتش كه بال و پر ندارد
 دلداده غير از ميلِ خاكستر ندارد.

اى تشنه لب ، داغِ جگرسوزِ تو كم نيست
 عاشق اگر ‌ باشد . جگر ديگر ندارد!

اين چشم را كورش كُن امّا ، چشمه را نَه
 بيچاره هركس چشم هاى تر ندارد!

اى كاش كه سينه زَنَت يك روز آخر...
 سر كه به تربت ميگُذارد برندارد!

با مادرت زهرا سلامُ الله عليها...
 هرگز غلامت غصّه ى محشر ندارد.

اربابِ ما كه نيّتش خيرات باشد
 فرقى برايـــش شاه با نوكـــر ندارد!

اينجا حسينيّه ست ، آقايش حسين است
 جبرئيل هم جايى از اين بهتر ندارد!

زيرِ لَحَد بهتر ‌ گلويم پاره باشد
 بهتر كه بى سر باشم آقا سر ندارد.

از ساربان روزِ قيامت شِكوه دارم
 دستت چرا انگشت و انگشتر ندارد؟!

گودال يادم آمد و شعرم بِهَم ريخت
 با پا نزن بر پهلويش ، مادر ندارد!!