من کی‌ام؟ حجّت حق، آینه‏‌ى ذوالمننم

من کی‌ام؟ وجه خدا، ماه زمین و زمنم

من کی‌ام؟ شمع فروزنده‌ی هر انجمنم

من کی‌ام؟ چشم و چراغ نبى مؤتمنم

من کی‌ام؟ فاطمه را باغ گل یاسمنم

من کریم دو جهان، یوسف زهرا؛ حسنم

من کی‌ام؟ نخل امید نبوى را ثمرم

من کی‌ام؟ بحر کمال علوى را گهرم

من کی‌ام؟ فاطمه را میوه‌‏ى قلبم؛ پسرم

من کی‌ام؟ آن‌که ز وصف همگان خوب‌ترم

من کی‌ام؟ آن‌که نبى بوسه زند بر دهنم

من کریم دو جهان، یوسف زهرا؛ حسنم

من کی‌ام؟ آن‌که سر دوش نبى، جاى من است

جلوه ‌ى حسن و خدا در رخ زیباى من است

سرمه‏‌ى چشم ملک، خاک کف پاى من است

دست تقدیر خدا، دست تواناى من است

هست چون شیر خدا، بازوى خیبر شکنم

من کریم دو جهان، یوسف زهرا؛ حسنم

مصطفى، عاشق سرو قد و بالاى من است

جاودان، دین حق از همّت والاى من است

آفرینش، همه‌جا غرق تولّاى من است

حج منم، سعى منم، قبله منم، کعبه منم

من کریم دو جهان، یوسف زهرا؛ حسنم

مرغ شب، منتظر زمزمه‌ی یارب من

آسمان و شب و مه، محو نماز شب من

بهترین خلق خدا، مادر و جدّ و أب من

بلکه خود، سیّد خوبان زمین و زمنم

من کریم دو جهان، یوسف زهرا؛ حسنم

من کی‌ام؟ آن‌که ز اسرار خدا آگاهم

من کی‌ام؟ فاطمه اجلال و پیمبر جاهم

من کی‌ام؟ در بغل شمس ولایت، ماهم

من کی‌ام؟ زینت آغوش رسول‌اللّهم

من کی‌ام؟ آن‌که بود وحی الهی، سخنم

من کریم دو جهان، یوسف زهرا؛ حسنم

مظهر حسن خدا عزّوجلّ کیست؟ منم

معنى حىّ على خیرالعمل کیست؟ منم

سیّد و سرور و مولاى ملل کیست؟ منم

فاتح و صف‌شکن جنگ جمل کیست؟ منم

کرده اعجاز على، بازوى دشمن‌شکنم

من کریم دو جهان، یوسف زهرا؛ حسنم

مهر من، روز ازل واسطه‌ی نعمت‌هاست

راه من، راهنمای همه‌ی ملّت‌هاست

دست من، رزق‌رسان همه‌ی امّت‌هاست

صلح من، زیربنای همه‌ی نهضت‌هاست

کس نشد با خبر از ساختن و سوختنم

من کریم دو جهان، یوسف زهرا؛ حسنم

من کی‌ام؟ روح ریاحین گلستان بهشت

من کی‌ام؟ خوب‌ترین لاله‌ی بستان بهشت

من کی‌ام؟ آن‌که بود در نفسم، جان بهشت

من کی‌ام؟ سیّد و مولای جوانان بهشت

من بهشت نبی و فاطمه و بوالحسنم

من کریم دو جهان، یوسف زهرا؛ حسنم

حلم من، دین خدا را به خدا احیا کرد

صبر من، فتنه‌گران را همه‌جا رسوا کرد

آه من، تیره شد و بر دل دشمن، جا کرد

صلح من، مشت معاویّه‏ى دون را وا کرد

حق همین بود که خود واقف سّر و علنم

من کریم دو جهان، یوسف زهرا؛ حسنم 

من که در دایره‏ى صبر، امامت کردم

من که در پاسخ دشنام، کرامت کردم

در وطن نیز غریبانه اقامت کردم

همه دیدند که با صبر، قیامت کردم

بشنوید از لب میثم که غریب وطنم

من کریم دو جهان، یوسف زهرا؛ حسنم