من زینب صبور تو بودم ولی حسین

هنگام قتل صبر تو صبرم تمام شد

تو روی خاک عریانی

زجر کشیدی تو اون برو بیا

شد کفنت یه تیکه بوریا

دفن میکنن تو رو دهاتیا

تو غربت شهره ی شهرت کردن 

به مردم میگم که نهرت کردن



مطالب مرتبط