به بازار توآورده گنهکاري گناهش را
چه خواهي کرد گر بيني تواعمال تباهش را
من آنم که هر آنچه فرصتم دادي گنه کردم
چه عذري آورد آنکه توداني اشتباهش را
هم اينک داخل مهمانسراي تو شدم، شادم!
بروي اين گدا هرگز نياوردي گناهش را
پشيماني سرا پاي مرابگرفته ميداني
پذيراشو ازاين بنده تواين روي سياهش را
به جزتويک نفرهم هست اعمال مرا بيند
چه سازم تا کريمانه به من بخشد نگاهش را
اگر پرسد چرادرپيش چشمانم گنه کردي
به غيرازآب گشتن من چه گويم سوز آهش را
