مه مبارک در ابر آرميده ، بيا

اميد آخر دلهاي داغديده ، بيا

قسم به مهر رخت ، کشت تيرگي ما را

بيا تو اي شب اندوه را سپيده ، بيا

به طول غيبت و اشک مدام و سوز دلت

که جان شيعه ز هجران به لب رسيده بيا

ز پشت در بشنو ناله هاي فاطمه را

به سوز سينه ي آن مادر شهيده بيا

عزيز فاطمه ، جدت حسين در يم خون

تو را صدا زند از حنجر بريده بيا

به مادري که لبش از عطش زده تب خال

به شير خواره که انگشت خود مکيده بيا

به آن لبي که بر آن چوب مي زدند به طشت

به خواهري که گريبان خود دريده بيا

به بانگ يا ابتا ي علي به قلزم خون

به ناله اي که حسين از جگر کشيده بيا

به آن سري که به ديدار دخترش آمد

به کودکي که به ويرانه آرميده بيا

کند تلاوت قرآن سر حسين به ني

ببين چگونه ز لبهاش خون چکيده بيا