آنشب زمين هواي بهشتي دوباره داشت
 
 آغوش آسمان به بغل ماهپاره داشت
 
 چشمان ابر روي زمين را گرفته بود
 
 هر قطره با خودش سبدي پرستاره داشت

 

دست ملک قصیده ای از نور می نوشت
 
واژه به واژه حرف غزل استعاره داشت
 
باز عطر سيب و بوي بهار و شميم ياس
 
بر بارش دوباره كوثر اشاره داشت
 
اين بار حق به دامن موسي عطا نمود
 
آن كوثري كه بال ملك گاهواره داشت
 
اين سيب سرخ سيب بهشت پيمبر است
 
اين دختر يگانه موسي بن جعفر است
 
مثل بهار بود هواي رسيدنت
 
باران چكيد از رد پاي رسيدنت
 
در پشت درب خانه تان جمع ميشوند
 
خيل فرشتگان كه براي رسيدنت_
 
-آماده اند از طرف ذات كردگار
 
خود را فدا كنند فداي رسيدنت
 
خاك بهشت بهر قدمگاه تو كم است
 
آغوش نجمه بود سراي رسيدنت
 
قلب برادرت ز تب شوق آب شد
 
در التهاب ثانيه هاي رسيدنت
 
در چشم خویش ذوق خدا را نگاه کن
 
گلخنده امام رضا را نگاه کن
 
از آن زمان كه خواهر سلطان ما شدي
 
بانو ، شما مليكة ايران ما شدي
 
از آسمان وجود تو بر ما نزول كرد
 
تا كوثر دوباره قرآن ما شدي
 
منت گذاشت بر سر ما ناز مقدمت
 
وقتي كه آمدي تو و مهمان ما شدي
 
با هر قدم به سينه ما جا گرفته اي
 
يعني تو صاحب دل ما جان ما شدي
 
باني خير و بركت اين خطه گشته اي
 
وقتي نسيم سبز بيابان ما شدي
 
يعني فقط نه جزء محبان حيدريم
 
«از شيعيان كشور موسي بن جعفريم»
 
وقتي تويي كه آينه ذات كوثري
 
زيبد به خادمان حريمت پيمبري
 
عصمت به پاي عصمت تو سجده مي كند
 
معصومه اي و عصمت كبراي ديگري
 
اي زينبي كه عالمه بي معلمي
 
زين رو كني به شهر خودت علم پروري
 
ما هرچقدر شعر و غزل نذرتان كنيم
 
تو بازهم از آنچه كه گفتيم برتري
 
بي تو كميت محشريان لنگ مي شود
 
يك وقت اگر كه روي به محشر نياوري
 
زهرا شدی و شمس فروزان شیعه ای
 
زهرا شدی و روز قیامت شفیعه ای
 
خود ظلمتیم ، اگرچه سپیدیم با شما
 
یأسیم اگر ، سراسر امیدیم با شما
 
مست اجابتند دعاها کنارتان
 
ما حاجت نداده ندیدیم با شما
 
وقتی حدیث ها تو را حرف می زنند
 
جز وصف فاطمه نشنیدیم با شما
 
در قاب عکس خالی آن قبر گمشده
 
تصویری از بهشت کشیدیم با شما
 
پس آمدیم و زائر آن بی نشان شدیم
 
یعنی که تا مدینه رسیدیم باشما
 
امشب كه عشق مي پرد از كنج سينه ام
 
در محضر تو زائر شهر مدينه ام



مطالب مرتبط