در تمام سال و شب که بر آن دل بسته ام

آن شب میلاد آقا جان و دلدارم رضاست

میشود دنیا گلستان مثل صحنش بین طوس

گر که لبخندی زند بر خاکیان شمس و الشموس

درد ما عشق است و عشق یار تاوانش خوش است

دل سپردن نزد جانان جان به قربانش خوش است

از سوی باب الجوادش که رسیدی خیره شو

دیدن آن گنبد زیبا و تابانش خوش است