نام ما را نوشتند غلام

نام فامیلمان امام رضا

به دل ماست روح امام حسین

به تن ماست جان امام رضا

مادرم جای شعر لالایی

هر شب از کرامتش میگفت

پدرم زیر گوش من خوانده

لا به لای اذان امام رضا

کودکی های من کنار تو بود

بین این صحن ها بزرگ شدم

سال ها با کبوتران حرم

خورده ام آب و نان امام رضا

کودکی ام چقدر زود گذشت

دل من تنگ شد برای خودم

من حسابی عوض شدم آقا

تو همانی همان امام رضا

حرم تو همیشه غوغا بود

آخرین خانه ی امید همه

هفتمین قبله گاه زائرها

هشتمین آسمان امام رضا

بین آغوش صحن ها بودن

زائرانی که گریه میکردند

دختری لال ناله زد بینِ

اشک و لکنت زبان امام رضا

مادرش بین صحن ها افتاد

پدرش گریه کرد و داد کشید

یا امام رئوف ممنونم

حضرت مهربان امام رضا

پیرمردی که اهل باران بود

چشمه ای داشت بین چشمانش

با نوای کریم خانی خواند

خادم روضه خوان امام رضا

من که روی سیاه آورده ام

کوله بار گناه آورده ام

به تو آقا پناه آورده ام

بده برگ امان امام رضا

آمدم ای شاه پناهم بده

خط امانی زِ گناهم بده