غریب تر ز حسین غریب تر ز حسن

غریب زهرا تو

صدای ناله ام یجیب زهرا تو

بمیرم از غمت آقا کسی نداری تو 

غریب تر ز حسن کسی نداری تو

چقدر غرقِ عرق غرقِ درد تب داری
 میانِ سُرفه جگرپاره رویِ لب داری
 
 به دادِ تو نرسیدند تا صدا نزنی
 کسی نبود کنارت که دست و پا نزنی
 
 صدای بال و پَر بسته از قفس نرسد
 صدا نزن که صدایت به هیچکس نرسد
 
 صدا نزن که نفسهات مختصر نشوند
 صدای هلهله‌ها تا که بیشتر نشوند
 
 صدای هلهله آمد رضا رضا نکنی
 که دست و پا بزنی و خدا خدا نکنی
 
 صدا نزن که به دَف می‌زنند در پَسِ در
 جوابِ دادِ تو کَف می‌زنند در پَسِ در
 
 نگو جوان رضا تشنه‌ای که آبی نیست
 بیا نگو جگرت سوخت که جوابی نیست
 
 عجیب زهر بدی بود شعله بر پاکرد
 تمامیِ جگرت را که اِرباًاِربا کرد