مه روی تو شب موی تو گل بوی تو دارد

گلزار جهان خرمی از روی تو دارد

نرگس که نظر باز بود در صف گلها 

پیوسته نظر در خم ابروی تو دارد 

علی جانم پیغمبرانه بود ظهوری که داشتی 

خورشید بود جلوه ی توری که داشتی 

شب زنده دار بودی و ذوق خدا شدی 

در بندگی گذشت حضوری که داشتی

 ای سر به زیر از همگان سربلندتر 

تسکین عمه بود غروری که داشتی