نَخْلى از اَشك تو سيراب نگرديد دگر

از همان لحظه كه بر فرقِ تو شمشير آمد

حوريان هم به عزاى تو سيه پوشيدند

تا بِگوشِ فَلَكَتْ، نَعره ى تكبير آمد

شير، تَجْويز به درمان سَرت كرد طبيب 

هر كه آمد به مُلاقات تو، با شير آمد

صُحبت از شير شد و رَفت دلم كرب‌وبلا

كه به ميدان، پسرى با پدرى پير آمد

قَدْرِ يك جُرعه ازين شير، اگر داشت رُباب 

طفل مى‌مانْد، ولى حرمله با تير آمد