آدم هر چى حسین حسین بگه سیر نمیشه
دل با تو جوونه، آره پیر نمیشه
اسمِ شیرینت، نمى‌افته از لب
چه اول صبح، چه وسط روز، چه آخر شب
بدجورى دلم رو مى‌برى حسین
این بغض صدامو مى‌خرى حسین
از نون شبم واجب‌ترى حسین
ای آقای خوب نوکرا اباعبدالله
آخه چجور ازت دل بکنه یکى مثِ من
منی که زندگیمی، حسین اى نفسِ من
بى تو مى‌میرم، اینه حرف آخر
چه توى دنیا، چه توى برزخ، چه توى محشر
من دوست دارم فقط همین حسین
ای زیباترین غم زمین حسین
وعده‌مون تو ظهر اربعین حسین
ای آقای خوب نوکرا اباعبدالله
