صد حیف این زخم کهنه..
دارو و درمان نخورده
نور جمال نگارم
برچشم گریان نخورده

من ایستادم ته صف
ای نوح دل دارم آخر
جایی به من هم بده تا
کشتی به طوفان نخورده

دستی بکش بر سر من
تا سر به زیر تو باشم
سر سبز بودن ندارد
خاکی که باران نخورده

ای سفره خالی ات سبز
با تو نشستن چه خوب است
ما در کنار تو خوردیم
نانی که سلطان نخورده

عاشق شدن کار من نیست
عشق است و آواره بودن
من که پی تو گذارم
سمت بیابان نخورده!

ای یوسف بی گناهم
زنجیر پای تو از ماست
شاکی اسیر است و مجرم
شلاق زندان نخورده

کی دعوتم میکنی تو
پس دیر شد کربلایم
راه گدا تا به حالا
هرگز به هجران نخورده

پیراهنش روی نیزه
انگشترش دست قاتل
زخمی‌ نمانده که دیگر
بر جسم عریان نخورده

ریحانه النبی | 21 دی | 1400