من کویر خشکم و محتاج بارانم حسین
اشک توبه می چکد بر روی دامانم حسین
تا شنیدم گریه اسباب رضای فاطمه است
با همه آلودگی دنبال جبرانم حسین
هم نوا با خواهرت تسکین قلب مادرت
هر تپش قلبم نوا دارد حسین جانم
سائل دولت سرای روضه خوانان توام
شاهد این مدعایم چشم گریانم حسین
گرچه از زخم زبان آزرده ام اما بدان
تا ابد پا رکاب عشق می مانم حسین