چو نیست دولت آنم که در کنار تو باشم

همین بس است که آواره ی دیار تو باشم 

کشان به شهر تو خود را بدین امید که شاید 

مرا بخوانی و یک لحظه در کنار تو باشم 

اگر چه وحشی رم کرده ام ز عالم و آدم 

کمند زلف تو را بوسم شکار تو باشم