تو عزا بودم به خدا من دل نگرون مرتضی بودم

بی هوا خوردم اولین سیلی رو من از شعله ها خوردم

آسمون نمی بارید کوچه ها پر از مه شد

پیش من غرور حسن زیر دست و پا له شد

شعله پا شد از جا و دست به چادرم انداخت

بی حیا طنابش رو دست شوهرم انداخت

پره معجرم سوخت همه پیکرم سوخت

آخ الهی که خیر نبینن دل شوهرم سوخت

امون امون ای دل ای دل ای دل

****

شعله ور بودم میدونستن بی معرفتا پشت در بودم

در خطر بودم چل تا مرد بی حیا و یک نفر بودم

خونمو توی شهرم رو سرم خراب کردن

من رشید بودم اما پیکرم رو آب کردن

چشام هی می باره تمومی نداره

چش رو هم میذارم اگه غم محسنم بذاره

امون امون ای دل ای دل ای دل

****

بارمو بستم دو سه ماهی میشه که دیگه از همه خستم

سینه پر درده نفسم از سینه میره و برنمیگرده

زینبم که بیداره توی تب که میسوزم

پیرهن حسینو با آه و گریه میدوزم

میبینم غروبی که دخترم پریشانه

پیرهن حسینم نیست روی خاکا عریانه

دیده هام یه دریاست فکر روز فرداست

کاش نباشم اون لحظه که تنش زیر سُم اسباست

امون امون ای دل ای دل ای دل