اي همه خلق جهان شاهد يكتايي تو

دل ما بيت الهي ز دل آرايي تو

با وجود رخ خونين و به خاك آلوده

صورتي را نتوان يافت به زيبايي تو

سجده شكر به مقتل پي هفتاد و دو داغ

بوده يك قصه كوچك ز شكيبايي تو

بي وجود تو همه عالم و آدم تنهاست

با همه بي كسي و غربت تنهايي تو

چين اندوه به پيشاني خورشيد انداخت

آفتاب رخ بر نيزه تماشايي تو

سزد از اشك شود دامن خشكي دريا

بر لب خشك تو و ديده دريايي تو

نخل توحيد ز خون تو بقا يافت از آن

چوب زد خصم به لبهاي مسيحايي تو

بس كه بر پيكر تو زخم روي زخم زدند

گشت مشكل به يتيم تو شناسايي تو