صفحه اصلی
مجالس
رایه العباس | 5 دی | 1402
1
پدرت از نجف آمد؛ تو هم از خیمه بیا
02:03
24
2
تنها افتخار من اینه
04:16
17
3
ادب را منتهایی؛ مهربانی را تو بنیانی
04:17
9
4
شانه‌های تو، بنا بود که مرهم بشود
12
5
مثه پاییز زرد اومدم؛ پره غصّه و درد اومدم
09:17
39
6
نمی‌زد این‌قدر لطمه، اگر با او نمی‌گفتند
02:29
13
7
غم دل امّ‌بنینه غمت
08:49
22
8
از اوّل هرکجا که حرفی از مادرترین بوده
04:28
20
مهربان و همدم و مادرترین نامادری (حاج محمد کریمی)
05:23
