صفحه اصلی
مجالس
رایه العباس | 5 دی | 1402
1
پدرت از نجف آمد؛ تو هم از خیمه بیا
02:03
688
2
ادب را منتهایی؛ مهربانی را تو بنیانی
04:17
613
3
شانه‌های تو، بنا بود که مرهم بشود
4
نمی‌زد این‌قدر لطمه، اگر با او نمی‌گفتند
02:29
637
5
از اوّل هرکجا که حرفی از مادرترین بوده
04:28
1027
6
غم دل امّ‌بنینه غمت
08:49
660
7
مثه پاییز زرد اومدم؛ پره غصّه و درد اومدم
09:17
856
8
مهربان و همدم و مادرترین نامادری (حاج محمد کریمی)
05:23
585
9
تنها افتخار من اینه
04:16
675
