صفحه اصلی
مجالس
رایه العباس | 5 دی | 1402
1
پدرت از نجف آمد؛ تو هم از خیمه بیا
02:03
28
2
تنها افتخار من اینه
04:16
18
3
ادب را منتهایی؛ مهربانی را تو بنیانی
04:17
10
4
شانه‌های تو، بنا بود که مرهم بشود
15
5
مثه پاییز زرد اومدم؛ پره غصّه و درد اومدم
09:17
712
6
نمی‌زد این‌قدر لطمه، اگر با او نمی‌گفتند
02:29
7
غم دل امّ‌بنینه غمت
08:49
23
8
از اوّل هرکجا که حرفی از مادرترین بوده
04:28
21
9
مهربان و همدم و مادرترین نامادری (حاج محمد کریمی)
05:23
