مرهم واسه چشم ترم می خوام

حال دلم بده حرم می خوام

حال دلم خیلی بده جاموندم از قافله بازم

کرب و بلای تو شده تو این روزا همه نیازم

چاره ندارم می دونم باید بسوزم و بسازم

جانم حسین

رحمی بکن به چشم های زارم خیلی بدم اما دوست دارم

تاکی تحمل بکنم تلخی و درد روزگار رو

بهم بگو که تا به کی باید نبینم کربلا رو

آخر می میرم از غمت کی میشه دعوت کنی مارو

جانم حسین

معلومه کاری نداری بامن وقتی همه اومدن الا من

همه شدن زائر تو به غیر من که رو سیاهم

از دوری حرم ببین لبریز اشک و سوز و آهم

آقا جان رقیه بطلب عمریه آقا چشم به راهم

جانم حسین