تا مشکت رو تو آب زدی
موج های دریا شد آروم
تا رو به ساحل اومدی
بغضی نشست توی گلوم
همون دم بود
غربت دنیا شد نصیبم
رو لب گل کرد
آیه های ام یجیبم
بلندشو گر که
شمشیر ها رو کشیدم
آخه میدونم که
بدون تو غریبم
ابوالفضل ابوالفضل