هر چی که زِ غصه و غم شنیدین من دیدم

کسی چه میدونه یک عمر چه زجری کشیدم

همیشه یه درد پهلو می رنجوند منو تا

ناسزا به مادرم فاطمه می شنیدم

خدا نکنه زندونی شِه تو قفس کبوتر

خدا نکنه گل به پیش بلبل بشه پرپر

دلم بیقراره تو غریبی رفتم به مادر

وای ، ای دل ای دل ، ای دل ای دل

هوای نگاه بارونی ام تار و سرده

غم دو عالم به دور سر من میگرده

فقط من و بابام حیدر میتونیم بفهمیم

در خونه پیش چشمات بسوزه چه درده

هر کی هرچی غم دید من از اون غم دیده ترینم

کارم شده گریه غصه دار غم مدینم

کاش میخ در سوخته ی خونم میرفت تو سینم

وای ، ای دل ای دل ، ای دل ای دل