من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید

قفسم برده به باغ و دل من شاد کنید

فصل گل می‌گذرد ، هم‌نفسان بهر خدا

بنشینید به باغی و مرا یاد کنید

غروب گریه میکردم به یاد دخترم بودم

اگر نامه ندادم غیر خون اینجا مرکب نیست

پر زخمی دل خونین غل و زنجیر آه سرد

همه اینها به جای خود نگهبان هم مودب نیست